Toerend door de Belize op weg naar Orange Walk zijn de verschillen met Mexico opvallend. Zo zijn in heel Mexico nauwelijks zwarte mensen te zien, in Belize heerst met de aanwezigheid van vele creoles (afstammelingen van voormalige slavenarbeiders) meer een Caribische dan een Latijnsamerikaanse sfeer. Met het Engels als officiële voertaal in deze voormalige Britse kolonie en de mogelijkheid om overal met Amerikaanse dollars te betalen bevestigt Belize min of meer het niet bijster sympathieke beeld van Centraal-Amerika dat het lijkt alsof ik reis door 'de achtertuin van Amerika'.

In Orange Walk verwissel ik van bus en in een afgedankte voormalige Amerikaanse schoolbus reis ik hevig schommelend over de onverharde wegen naar het afgelegen gehucht Indian Church. Daar bevinden zich gelegen aan de lagunes van de New River de ruines van Lamanai, één van de belangrijkste Mayasteden in Belize.
Geldbesparende tactieken begin ik overigens aardig onder de knie te krijgen. Mijn oorspronkelijke plan om per boot naar de ruines te gaan laat ik al snel varen aangezien deze dagtrip $40 kost, terwijl de bus me voor 2 Belize dollars (fl.2,50) brengt.
Daarnaast zijn in Orange Walk alleen redelijk geprijsde hotels en in Indian Church is er geen enkele! Op een super de luxe resort net erbuiten na dan, waar een overnachting tegen de $100 loopt. Dit constaterend nodig ik mezelf uit bij de parkbeheerder van de ruines, die is echter niet thuis maar zijn vrouw staat mij vriendelijk toe dat ik mijn hangmat ophang in de schuur.

De ochtend erop al vroeg present op de site. Ondanks dat er bijna geen toeristen zijn is het er wel druk: zowel werkers als jongeren van een ontwikkelingsproject zijn onder leiding van enkele archeologen bezig met respectievelijk restauratie en het wieden van onkruid tussen de ruines. Hier ben ik direct getuige van wat me eigenlijk erg tegenstaat. De herbouw van tempels waar niet te zuinig met de verse cement wordt omgesprongen en de stenen netjes op maat ´vers´ worden gehakt.
Navraag bij de aanwezige bewaker leert me dat de mensen die wel de boottoer maken naar Lamanai in gezelschap van een gids rond elven aankomen. Als deze arriveren blijkt het meevolgen van de rondleiding geen probleem en zo ben ik weer een middagje voordelig van de straat!

Lamanai is een Mayastad met een lange geschiedenis. Als één van de eerste enclaves (1500 BC bewoond) ontwikkelde het zich in de pre-klassieke periode (tussen 800 - 600 BC) tot een invloedrijke stad met 50.000 inwoners. Bijna alle 700 gebouwen zijn nu nog in bezit van de jungle. Drie van de vier belangrijkste tempels zijn net aan een niets ontziende restauratieperiode begonnen om de wilde fantasiën van de archeologen waar te maken. Ik lijk daarom Lamanai net op tijd te bezoeken: een aangetroffen masker wordt binnenkort in de vermoede orinele staat nageschilderd, terwijl een uniek gaaf gebeteilde obelisk van één der belangrijkste leiders volgende maand naar een museum achter gestaald glas verhuist.
Ten tijde van de Spaanse overval was Lamanai nog steeds bevolkt en werd vanuit hun strategische ligging aan de lagunes handel bedreven tot buiten de Mayaregio, bijvoorbeeld met niet Maya-stad Teotíhuacan in Centraal-Mexico. De Spanjaarden hadden het zwaar hier: tot 2 keer toe zijn ze verdreven en is hun gebouwde katholieke kerk in de as gelegd.