vorig bericht | overzicht | volgende bericht
|
Mexico |
|
Na ruim 4 weken smacht ik eigenlijk wel wat naar uitgebreid nieuws op papier in plaats van een computerscherm. Mexico-stad leek mij de aangewezen bestemming om ergens een dikke zaterdagkrant te regelen. Toch bleek dit iets te veel gevraagd, behalve dat je overal alleen maar voornamelijk Mexicaanse roddelbladen aantreft en soms een Spaans of Amerikaans dagblad, leert een e-mailtje naar de Volkskrant dat deze in het hele land nergens te koop is. Ik blijf dus echt afhankelijk van het Internet en jullie e-mails natuurlijk! (waarvoor uiteraard altijd veel dank!)
Na behoorlijk cultuur te hebben gesnoven (en uitlaatdampen natuurlijk) is het tijd voor wat meer ´volkser' vermaak. Ter compensatie van het niet kunnen bezoeken van de Sittardse runner-up (Europees voetbal?) heb ik afgelopen zaterdagavond de voetbalwedstrijd bezocht tussen topclub Ameríca en het ´altijd lastige´ Celaya. Meer dan de wedstijd was ik gefascineerd door het feit dat dit plaatsvindt in het grootste stadion ter wereld; Estadio Azteca. Kaartje in de voorverkoop geregeld en met de metro ruim op tijd op weg naar het zuiden van de stad om maar niets te hoeven missen en verzekerd te zijn van een goede stek.
Helaas bleek dit een ietwat te enthousiaste voorbereiding...
De drukte buiten het stadion valt namelijk al direct mee en als ik een uur voor aanvang de tribunes betreedt moet ik mijn hoop op een uitverkocht huis al snel laten varen. Een volle bak met 120.000 dolgedraaide Mexicanen zit er dan ook niet in en met slechts een geschatte 35.000 toeschouwers is de gehoopte Latijns-Amerikaanse sfeer en hectiek ver te zoeken. Het niveau was overigens behoorlijk belabberd. Onder de showende pingelaars ontdekte ik zowaar één bekende, ex-Madrileen Ivan ´de verschrikkelijke´ Zamorano. Ondanks zijn ongekende populariteit verkeert deze echter duidelijk in de nadagen van zijn carriere. Voor de statistici, het werd 1-0.
Estadio Azteca bood helaas geen doldwaze toestanden, wel bewijst het dat een goede grasmat in een groot en steil stadion geen enkel probleem hoeft te zijn.
Het was zondagochtend geen gek idee om na het ontbijt samen met twee Duitse reizigers alvast bustickets te regelen voor het geplande vertrek maandagavond. Het busstation bulkt, als gevolg van de reisgekte die hier is losgebroken vanwege Santa Semana, namelijk uit van de mensen en het is één grote chaos. De balies van de goedkoopste busorganisatie zijn door onmetelijke lange slangvormige rijen aan het zicht ontrokken. Klaarblijkelijk vind de vele Mexicaanse families het geen probleem en zij wachten geduldig, slapen, eten, spelen of praten opgewonden met elkaar. De mogelijkheden om telefonisch te reserveren of een een plaatsbewijs een paar dagen eerder aan te schaffen worden in ieder geval massaal genegeerd.
Op zoek naar een alternatief informeren we bij de andere busmaatschappijen. In elke regio zijn altijd verschillende busorganisaties actief met verschillende prijzen, tijden en bestemmingen: kijk en vergelijk!). Voor een onbeduidende meerprijs hebben we een uurtje later tickets naar de gewenste bestemmingen en kunnen we opgelucht de ´dierentuin´ verlaten.
De rest van de dag in park Chapultepec rondgewandeld. Een immens park waar je op zondagmiddag over de hoofden kan lopen! Eigenlijk wel amusant om te zien is dat de stadsmensen niet naar het park gaan voor de rust of het groen, maar precies hetzelfde aantreffen waar ze de hele week in de stad al mee worden geconfronteerd; de vele verkoopkraampjes en veel mensen, heel veel mensen...
Park Chapultepec en één van de vele beambten die enigzins proberen het verkeer in goede banen te leiden
De laatste dag in Mexico-stad gereserveerd voor een bestemming buiten de stad; Teotihuacán. Deze ´Stad van de goden´ ligt zo´n 50km buiten de stad en behoort tot Mexico´s belangrijkste historische erfgoed uit de periode voordat de Spanjaarden meenden de touwtjes hier in handen te moeten nemen.
Van circa 300 jaar vóór de jaartelling tot 600 na ontwikelde deze stad een hoge mate van welvaart en was het de eerste en grootste stad van Mesoamerika uit die periode. Op haar hoogtepunt werd de stad door bijna 250.000 bevolkt. De inrichting van de stad werd gedomineerd door hun astrologische kennis en hun verering van de goden, ook in het dagelijkse leven. Menselijke offers werden hierbij niet geschuwd om de goden gunstig gestemd te houden. Ook nadat de stad in verval is geraakt en uiteindelijk ten onder gaat aan interne conflicten blijft het een heilige plaats. De vereerde ´God der Goden´ Quetzalcoatl wordt namelijk door alle verschillende Mexicaanse culturen aanbeden. Andere aan macht winnende rijken, zoals de Azteken, betreden de stad met groot respect en laten de gebouwen ongemoeid.
Een maquette van de stad, met onzichtbaar op diezelfde maquette, het paleis van de oppergod Quetzalcoatl.
Graag zou ik eigenlijk het complex rustig in mijn uppie willen bekijken, maar moet dit genoegen helaas delen met bovenop de piramides lunchende familie´s, snorrende videocamera´s en Amerikanen die alleen maar "amazing" stamelen. Op het drukst duik ik het museum in en in de namiddag is het, zoals gehoopt, een stuk rustiger. Een bewaker moet mij uiteindelijk als laatste van de piramide van de Zon afhalen.
De verkeersader van de stad met het Paleis van Maan en de Zon, de laatste is qua omvang bijna gelijkwaardig aan de Piramide van Cheops
Omdat het zo rustig is geworden raak ik wel enigzins in de stress of er nog een bus op mij staat te wachten. Op dat moment tref ik echter twee studenten uit Mexico-stad die mij aanbieden met hen mee terug te rijden. Nog maar nauwelijks op de Autopista en een 25 meter voor ons rijdende truck begint plotseling behoorlijk te zwiepen, schaart vervolgens en kantelt. De lading bloem vat gelukkig geen vlam en de chauffeur stapt ongedeerd uit!
Eenmaal terug in de hostel vertrek ik met de Duitsers naar de busterminal om zeker te zijn van onze aftocht hier. Daar aangekomen blijken we onze tijd ook nog hard nodig te hebben om de gereserveerde tickets daadwerkelijk in handen te krijgen en om nog even wat te kunnen snacken! Om 23.05 op weg naar Oaxaca...
vorig bericht | overzicht | volgende bericht
