>
vorig bericht | overzicht | volgende bericht
|
Perú |
|
Per taxi laat ik bij bij aankomst direct naar hostel España brengen, het adres waar ik twee weken eerder ook heb overnacht. Wel geinig om de weg - enigzins - te weten en je 'thuis' te voelen in een miljoenenstad. De dinsdag en woensdag hier gevuld met musea (één per dag is voldoende), in de bus cruisen door de stad en goed eten (goedkoop!).
Lima is een stad van uitersten: Grandioze architectuur gaat naadloos over in verpaupering en wansmaak. Veel reizigers voelen zich onveilig hier en verlaten na aankomst de stad weer spoorloos. De hostel is als gevolg hiervan een duiventil en met drie nachten ben ik de ´veteraan´ van de kamer!
Hostel España is een monumentaal koloniaal pand in hartje Lima, buren van kerk San Fransisco.
Ondanks dat de massaliteit, mist en uitlaatgassen je behoorlij kunnen intimideren en deprimeren is Lima een geweldige stad. Opgericht in 1535 door de Spaanse conquistador Francisco Pizarro groeit Lima uit tot de belangrijkste stad van Zuid-Amerika. In de 17de en 18de eeuw kunnen zelfs maar weinig steden uit het ´oude´ Europa qua macht en rijkdom de strijd aan met het ´nieuwe´ Lima.
Plaza de Armas is met o.a. de Catedraal, huis van de bisschop, Nationaal Paleis en karakteristieke winkelgalerijen in zijn geheel door UNESCO tot beschermd terrein verklaard. Pizarro kijkt uit over het hart van ´zijn´ stad.
In tegenstelling tot het Spaans/Moors-gedomineerde Plaza de Armas is Plaza San Martin beinvloed door Franse architectuur.
Verkeer wordt hoofdzakelijk bepaald door taxi´s (iedereen met een auto, rijbewijs en 3 soles voor inschrijving mag zich taxichauffeur noemen), collectivo´s en bussen. Stoplichten worden massaal genegeerd. De vrouwelijke agenten echter níet. Zij staan op elk druk kruipunt druk te wapperen en weten het nog enige orde in de chaos te brengen ook in hun door Inca-Cola gesponsorde eilandjes midden op het kruispunt. Werkverschaffing staat hoog op elke politieke agenda; door de hele stad is bijvoorbeeld een heel leger vegers actief uitgerust met rieten bezem en blik danwel olievat, een schier onmogelijke klus in deze hopeloos stoffige bende. Kunnen we niet een paar gemotoriseerde straatvegers doneren aan Lima?
Mensen proberen sowieso op welke manier dan ook hun inkomen te vergaren: de bus is het verlengde van de straat en dus lopen snoepverkopers, musici en bedelaars bus in bus uit.
Lima lijkt me niet bepaald gezond om te wonen en werken.
vorig bericht | overzicht | volgende bericht
