vorig bericht | overzicht | volgende bericht

Perú

29 juni

Cuzco

Lima - Cuzco: Andespieken van Equador en Noord-Peru 

Ik krijg geen genoeg van de views uit het vliegtuigraampje...
Rechts nadert Cuzco in de vallei.

Hier ga ik naar op zoek, terwijl deze bamboeblazers blijkbaar niet alleen Hoog Caterijne, de Grote Staat en de Koopgoot aandoen maar ook het vliegveld van Cuzco!

Ik heb dan wel haast om aan de Inka-trail te beginnen, de eerste dagen hier in Cuzco doe ik weinig. Wennen aan de kou en de ijle lucht op zo´n 3500 meter kost me al energie genoeg!
Zo ligt de hostel tegen een heuvel aangeplakt en is alleen bereikbaar via een stijle trap die je al na vijf treden naar adem laat happen waardoor je de rest van de klim in slow motion aflegt.

Cuzco is het toeristische centrum van Peru: reisbureautjes liggen in slagorde naast elkaar, de gasten die je een eettentje willen binnenlokken buitelen over elkaar heen, hippievolk verkoopt de wereldwijd verkrijgbare prullaria, peruaanse kinderen verkopen postkaarten en hun moeders laten je geloven dat de rest van hun omvangrijke kroostschare in het ziekenhuis ligt, dus of je even een Lamawol-tapijtje wilt kopen!
Ik doe Cuzco echter ernstig tekort als ik het hier bij laat. Want ondanks dat ik van het warme laagseizoen in het steenkoude hoogseizoen ben beland lijkt er - nog - geen sprake van overkill. Op de enkele ´gringo steegjes´ na zijn het de peruanen die het levendige centrum domineren en niet de toeristen.

Cuzco's centrum van dichterbij: vanaf het dakterras van mijn hostel Resbalosa.

Het centrale Plaza de Armas met katedraal, kerk en galerijen.

Cuzco was de hoofdstad van het Inka-imperium en zou volgens de overlevering rond 1100 ´officieel´ zijn opgericht. Cuzco, Qosqo in de inheemse taal Quechua, betekent 'navel'. En dat was Cuzco ook van het Inkarijk: de vier Inkagewesten (naar elke windrichting) waren gelegen rondom de stad als centraal middelpunt. Met de aansluitende Spaanse invloed is de stad een mix van twee totaal verschillende bouwstijlen.

Vele koloniale panden zijn gebouwd op resten van Inka-fundamenten. De derde foto laat de meest beroemde steen zien van Cuzco: een rotsblok met maar liefst 12 hoeken feilloos tussen de andere stenen verwerkt, de 12 hoeken staan voor de 12 wijken van de stad.

Meest karakteristieke voorbeeld hiervan is het klooster Santo Domingo. Door de Spanjaarden in de 17e eeuw gebouwd met, op en rondom de stenen van Qoricancha: de Inkatempel ter verering van de enige god die de Inka´s kenden: de Zon.

In vijf bewaard gebleven kamers worden o.a. de Zon, Maan, donder en bliksem en de regenboog gëeerd. Ook is er een kamer met een offertafel waarop lama´s aan de zon werden aangeboden en een observatieraam voor ochtendster Venus.

Het Inkarijk is dus meer dan het bekende Machu Picchu alleen. Naast Inka-overblijfselen in de stad liggen in de directe omgeving van Cuzco meerdere ruines van tempels, forten, uitkijkposten en ceremoniële centra. In voorbereiding op de 4-daagse ´Koninginnerit´ dwars door de Andes naar Machu Picchu donderdag een mini-Inkatrail gelopen en vier sites bezocht.

De eerste heet Sacsayhuamán (al snel verbasterd tot ´Sexy woman´). Waarschijnlijk - bijna niets is zeker over de Inka´s - een ceremonieel centrum geweest, o.a. ter verering van de Zon.

Het is een indrukwekkend geheel van drie parallellopende wanden die zijn opgetrokken uit immense rotsblokken en akelig precies in elkaar schuiven: Hét unieke kenmerk van de Inkabouwstijl. Geen mes tussen te krijgen!

Het landschap rondom Cuzco: mijn eerste Lama-encounter!

Verder lopend door het ruige landschap kom ik uit bij Puka Pukara: een op een rotspunt gebouwde uitkijkpost. Het uitzicht is weer eens enorm!

Op steenworp afstand ligt Tambo Machay: een in perfecte staat verkerende Inkawand met een nog altij functionerend waterkanaal dat de Inka´s eeuwen eerder hebben aangelegd. Het water komt van een ondergrondse bron en mondt uit in een klein stenen bad: steenkoud maar ongelooflijk helder!

Op de terugweg langs de laatste ruine: Q'enqo. Een tmpel dat half boven- en ondergronds is aangelegd. Zo is tussen de uitgeslepen rotsen een altaar danwel offertafel gesitueerd: meningen over deze rotsblok lopen uiteen.

Zaterdag 30 juni staat dus de Inka-trail op het programma. In vier dagen over Andespassen naar Machu Picchu, het meest indrukwekkende overblijfsel van - was is aangetroffen van - het Inka-imperium. Met het sinds vorig jaar van kracht zijnde verbod op het zelfstandig afleggen van het door Inka´s zelf aangelegde pad restte me niets anders dan me aan te melden bij één van de vele burootjes die de Inka-trail georganiseerd en in groepsverband aanbieden. Wat ze bieden is min of meer hetzelfde: een gids, een kok, dragers voor o.a. het eten en tenten (rest draag je zelf), rondleiding en entreeticket. Wat wél behoorlijk verschilt is de prijs (incl. studentenkorting): van $65 tot $170 of nog duurder! Uiteraard ga ik voor de bodemprijs: de route wordt niet mooier, lichter (of juist zwaarder) of interessanter met het stijgen van de prijs, Sushi hoef ik niet, de tent mag lekken (het is droogseizoen) en er is maar één Machu Picchu!
Als er geen lijntje knapt van een over een afgrond gespannen touwtjesbrug arriveer ik woensdagavond terug in Cuzco.

Nog maar wat kiekjes van Cuzco...

vorig bericht | overzicht | volgende bericht