<
vorig bericht | overzicht | volgende bericht
|
Mexico |
|
Op tijd op om ruim op tijd voor achten te arriveren bij ´la central camionera´. De rit gaat vandaag (23 maart) van zeeniveau terug in het binnenland in: Durango. Een stad op bijna 2000m en gelegen in het koloniale hart van Mexico.
Aangezien de rit, net als de treinreis eerder deze week, door de Copper Canyon voert, wordt het wederom een memorabele rit.
En nog een tochtje door de Copper Canyon
Zeker met deze buschauffeur! In plaats van in een Autobus Segunda Clase, waan ik me eerder in de tweezitter van het Arrows F1 Racing Team achter ´Flying Dutchman´ Jos Verstappen!
Niet gehinderd door de smalle weg, tegenliggers, diepe afgronden, gaten in de weg en S-bochten die elkaar continue afwisselen, passeren we de ene na de andere tragere truck met een noodvaart!
Passeruuuhhhhhh!!!!
Gebodsborden die aangeven dat 40km/u de maximum limiet is zijn niet aan onze chauffeur besteedt.
De uitzichten zijn in ieder geval minstens zo spectaculair als vanuit de trein. Hoogtepunt is ´El Espinazo del Diablo´, de duivelsspin. Een stuk weg van ongeveer 50m dat twee bergtoppen met elkaar verbindt. Aan weerszijden kijk je recht het ravijn in...
´El Espinazo del Diablo´
Met behulp van mijn handige Latijns Amerikaanse vertaalboek kan ik de chauffeur later nog waarschuwen dat als gevolg van de vele haarspeldbochten het bagageluik is opengesprongen. En aangezien ik als enige voortdurend half uit het raam hang besluit ik, na wat speurwerk in mijn woordenboekje, de chauffeur te waarschuwen daar het idee me niet echt aanstaat dat mijn rugzak ergens in het ravijn dondert!
Een lunchstop ergens in een bergdorpje. De kinderen die direct op je afvliegen om snoep of pistache-nootjes aan je te verkopen wilden persé op de foto
Met het verplaatsen van kust terug naar het binnenland heb ik ook weer direct (maar waarschijnlijk voorlopig) het toerisme (lees: Amerikanen) achter me gelaten. Net als in Chihuahua domineren mariachis en andere ´comboys´ het straatbeeld. Ik wel nog duidelijk wennen aan de trage(re) tred waarmee Mexicanen zich voortbewegen. Of beter gezegd: ik moet wat meer moeite gaan doen om het immer haastige Nederlandse tempo maar eens te gaan afleren hier!
Durango is een echte ´western´stad. Typisch is dan ook de hoofdweg waarop alle overige straten zijn afgestemd. John Wayne en consorten mochten in deze contreien regelmatig opdraven.
Wat me ook opvalt is dat, ietwat curieus, hier relatief ontzettend veel mensen mank lopen. Zouden ze met hun paard een keer een flinke smak gemaakt hebben?
Ander curieus en minder smakelijk gegeven dat toch wel opvalt in het Mexicaanse straatbeeld: het mannelijk deel mag graag eens flink rochelen en public en ´het´ vervolgens ongegeneerd ergens 'neerleggen'. Ongeacht of ze bij een drukke bushalte staan of zelfs in de stadsbus zitten!
In Mexico gaan religie en eten (de hele dag door!) hand in hand. Ook valt er qua sponsoring blijkbaar over alles te praten.
Voor de die-hard bezoekers, mijn planning voor de komende dagen cq weken is: Zacatecas, Guanajuato, Mexico-Stad, Puebla, Oaxaca en dan waarschijnlijk 3,4 weken later een hoogstnoodzakelijke ´bijtank´week ergens aan de Pacific!
vorig bericht | overzicht | volgende bericht
