Perú

8 juli

Huancayo

AYACUCHO, 7 JULI - Donderdag staat in teken van vertrek uit Cuzco én uitrusten: lang slapen, uitgebereid ontbijten (de beste ontbijtsessies van de hele trip in Cuzco met brood, ei, muesli, pannekoeken en onbeperkt koffie en verse sap!), eindelijk weer eens e-mailen na vijf dagen en een busticket kopen voor de namiddag. De reis gaat naar Ayacucho, stad midden de Andes westwaarts richting Lima. In kilometers is de trip nog geen 600km, in tijd vergt het ruim 25 uur! Wegen zijn geen wegen maar onverharde en smalle bergpaadjes met grote kuilen en diepe afgronden. Het uitzicht zou adembenemend moeten zijn; iets wat ik niet kan bevestigen aangezien ik de nachtbus van 18u heb genomen en al hobbelend en rammelend probeer te tukken in de veel te krappe bus. In de vroege ochtend wisselen we te Andahuaylas van bus wat anderhalf uur wachten in de mistige kou vraagt. Tegen de middag nemen we in het gehucht Chumbes uitgebreid de tijd voor lunch (een vol bord pasta voor 2,5 soles = ca. Fl.1,80) en ben ik de plaatselijke attractie daar gringo´s hier niet veel gesignaleerd worden blijkbaar. Nog maar net goed op weg of we stoppen een uur verder te Ocros: panne! De twee chauffeurs wagen een poging de hele rit al opspelende koppeling te repareren met wat roestig oud ijzer. Twee uur later zijn ze weinig opgeschoten en wordt de reis voorgezet: elke keer als de chauffeur nu wilt schakelen moet hij eerst de motor afzetten om vanuit stilstand in de gewenste stand weer op te trekken; best lastig in de steile bergen!
Vrijdagavond komen we aan in Ayacucho. Een slaapplek vinden is geen probleem want, wat later blijkt, in de hele stad is zo goed als geen toerist te bespeuren. Of dat iets te maken heeft met het feit dat hier de Peruaanse terroristen (Lichtend Pad) hun thuisbasis hadden weet ik niet, wel dat het alweer enkele jaren rustig is hier. De stad schijnt maar liefst over 33 kerken te beschikken, iets wat ik graag aanneem. Na vijf dagen lopen weinig zin in een tweede pelgrimstocht. En verder is er eigenlijk weinig te beleven in de stad zelf, al liggen erbuiten enkele pre-colombiaanse ruines (vóór de Inca´s), maar ook daar weinig enthousiasme voor. Daarom door naar Huancayo.

Wederom het nachtelijk avontuur gekozen en verlaat Ayacucho om 21u en arriveer vervolgens rond zevenen in de ochtend te Huancayo. Net als in Ayacucho geen reiziger te ontdekken, hostels zijn uitgestorven. Klaarblijkelijk verkiezen de meesten, net als ik op de heenreis, de route Lima - Cuzco en v.v. in de lucht te overbruggen i.p.v. over land. Het is dan ook een verschil van 55 minuten tegen 40 uur. Mijn reislust wordt dezer dagen wel behoorlijk op de proef gestelt. Ook Huancayo blinkt niet bepaald uit in schoonheid: vuil, opstuivend stof, verstikkende roetdampen, wildplassers (dé nationale sport hier in Peru) en Oosteuropese stadsinrichting zijn de plaastelijke karakteristieken. Ik ontvlucht daarom niet lang na aankomst dit alles en bezoek de omliggende dorpjes in de Mantaro-vallei.