Costa Rica

20 juni

San José

Je reist dan wel alleen, maar als je als ´backpackers´ toevallig hetzelfde reisdoel hebt en de goedkope hostels, hospedajes, pensiónes of whatever uitzoekt ben je al snel tot elkaar ´veroordeeld´. Vaak is dit welkome afwisseling die voorkomt dat je in de bus tegen een stokdoof opaatje naast je begint te tetteren over de nacompetitie.
Sinds de bus van Monteverde samengereist tot in San José met een Israelische tante. En aangezien ik ´veroordeeld´ schrijf, raakte ik daar niet bijster enthousiast van.

Aiai!, altijd direct beladen en politiek gevoelig maar daar gaan we dan:
In haar zag ik mijn eerdere indrukken van verschillende andere Israelische reizigers (noot: dus niet allemaal) bevestigd: ze zijn luidruchtig, klitten samen in eigen hostels, bars en reisbureaus en het minst sympathieke is hun buitengewone achterdocht ten opzichte van alles en iedereen. Drie jaar strak militair keurslijf voor 18-jarige kinderen (jongens 3 jaar en meisjes 1,5 jr tenzij officiersopleiding, ook 3 jr - oorlogsgebied verplichte kost) resulteert in een zeer sterk zelfbewustzijn maar laat geen ruimte voor zelfreflectie. Alles wat je zegt, vraagt of mededeelt wordt met argwaan beantwoordt en de lokale bevolking is dom en niet te vertrouwen.
Geef ik grif toe dat ik af en toe ook wel eens wat Latinohoofdjes wil klutsen, zeker als het me allemaal wat te traag gaat. Hier verraad ik me meteen zelf mee, aangezien mijn besef van tijd me wel eens in de steek laat.

Omgeven door snel opgefokte lui wordt ik alleen maar laconieker en weet ik ze meestal alleen maar meer op te draaien met een beetje cynisme. Bij aankomst in San José waren we dan ook wel aardig op elkaar uitgekeken en ´vluchtte´ ze direct naar in de stad al reeds aanwezige Israelische vrienden.

Na enig zoekwerk - straatbordjes ontbreken regelmatig en een straat heeft soms 2 of zelfs 3 verschillende namen! - vind ik een slaapadres. Eigenlijk niet meer dan een luizig hol met wel heel slechte bedden.