vorig bericht | overzicht | volgende bericht

Mexico

19 april

San Cristóbal de las Casas

San Cristóbal wordt door velen als de mooiste stad van Mexico beschouwd.

San Cristóbal is (ook al) een mooie koloniale stad, gelegen in Mexico´s zuidelijkste en armste staat Chiapas. Maar het is bovenal een stad met een roemruchte geschiedenis. Roemrucht vanwege het lokale (en nu ook nationale) verzet tegen de achterstandspositie van de inheemse bevolking, de indianen die rechtstreeks afstammen van de oude Mayacultuur. Dat het de guerillas menens is maakten zij op 1 januari 1994 duidelijk door de stad kortstondig te bezetten en via de toegestroomde nationale en internationale media het aangedane onrecht jegens de oorspronkelijke bevolkingsgroep van Mexico onder de aandacht te brengen.
In de jaren hieropvolgend zijn vele vrijheidsstrijders en onschuldige mensen vermoord door paramilitaire groeperingen die heimelijk werden gesteund door de conservatieve regeringspartij. Met de komst van de nieuwe president Fox aanvang 2000 is het accent van de gelijkheidstrijd verschoven van fysiek naar verbaal geweld.
Enkele weken geleden heeft de Ejército Zapatista de Liberación Nacional (EZLN) onder leiding van generaal Marcos zelfs een soort ´promotietoer´ gehouden vanuit Chiapas naar de hoofdstad om daar, onder grote media-belangstelling (al zijn de tv-stations hier nog altijd onder invloed van de staat), het parlement toe te spreken. Marcos, de leider van de ´Zapatistas´, stamt zelf overigens niet af van de idiaanse bevolking. Hij is een intellectueel en voormalig professor die vanuit de jungle de mensen doceert over hun rechten en via het Internet communiceert met schrijvers, denkers, journalisten en andere invloedrijke personen. Zijn communique´s die hij de wereld instuurt, schrijft hij in de stijl van grote auteurs als Shakespeare.

Het politieke vuur is, net als in heel Mexico, zeker in San Cristóbal aanwezig onder de mensen.

Aangenaam verrast loop ik ´s woensdag op weg naar de hostel Stefan tegen het lijf. Zoals hij al hoopte is zijn missie vanwege de kritieke situatie aldaar voorlopig uitgestelt en heeft hij een week extra om wat in Mexico rond te reizen. We vullen de dag met een goede tortilla-lunch, bekijken de stad en zakken ´s avonds met enkele andere gasten goed door in een populaire tent met veel margarita´s en cerveza´s!

Kleurrijke heilige oorden genoeg. De rechtse is overigens een zeldzaam voorbeeld van oorspronkelijke inheemse architectuur.

Vanuit de stad zijn verschillende excursies te maken. Absolute topper is een bezoek aan inheemse idianendorpjes. Een bezoek onder leiding van een gids waarbij je in de rij mag aanschuiven tussen ongeneerd flitsende fototoestellen en snorrende videocamera´s staat mij echter bijzonder tegen en ik heb dan ook absoluut geen behoefte om ´aapjes te gaan kijken´. Neemt niet weg dat de indianen prachtige mensen zijn en ze vanzelfsprekend proberen wat te verdienen aan het toerisme en hun bijzondere positie. In prachtige originele en kleurrijke klederdracht zijn het met name vrouwen en kinderen die het straatbeeld vullen waar zij handgemaakte waar proberen te verkopen. Zeker de kleintjes laten je hart in enkele seconden smelten met hun - uiteraard - getrainde meelijwekkende smoeltjes. Als je ze niet regelmatig afwimpelt verlaat je de stad met zakken vol snoepgoed, gehaakte armbandjes, keramieke figuurtjes en stoffen poppetjes!

Markt van de indianen rondom de kerk Santo Domingo.

Wel hb ik een schitterende boottocht gemaakt door Sumidero Canyon. De rotswanden bereiken er hoogten van 1000 meter en langs de waterkant zijn krokodillen waar te nemen en hangen aapjes in de bomen!

Sumidero Canyon.

De legende gaat dat indianen in de strijd tegen de Spanjaarden een dodesprong van de rotsen prefeerden boven overgave.

Vrijdag verlaat ik, met een tussenstop in Ocosingo voor een bezoek aan de ruines van Toniná, voorlopig het hoogland en daal ik af naar de jungle!

vorig bericht | overzicht | volgende bericht