Costa Rica

13 juni

Liberia

Ondanks dat ik vroeg opsta is de ochtend al ver gevorderd eer ik in de bus stap richting Rivas. Een laatste - tevergeefse - poging site te updaten, het via Teletekst online volgen van een o zo dure nederlaag van de Sittardse FC, herenfinale Roland Garros op ESPN en een babbel met wat mensen vertagen mijn voorgenomen vertrek behoorlijk.
Nog in dubio waarheen te reizen; eiland Ometepe in het Meer van Nicaragua of direct door naar Costa Rica, heeft mijn getreuzel 's ochtends deze keuze al danig gestuurd. Geen trek in het net missen van die ene boot op zondag wordt het dus Costa Rica.

Tussen de buswissels door maar eens even de gids en kaart erbij genomen om een eerste bestemming uit te zoeken. Ook alvast de wisselkoers Cordobas (Nicaragua) - Colones (CR) uitgerekend en met een Dollar die skyhigh staat wordt ik daar niet vrolijk van. Ik probeer me maar alvast neer te leggen bij een drastisch hoger prijsniveau.
Geen problemen bij de grensovergang, wel weer $4 lichter. Ook moet ik een hele tijd op een aansluitende bus wachten, net als hordes andere grenspassanten trouwens. Een babbel met een douanier in de tussentijd blijkt niet voor niets als ik als enige een lange rij voor de verplichte bagagecontrole mag voorbij lopen en als één van de eerste een gewilde zitplaats in de bus kan opzoeken.

Na anderhalf uur bereik ik mijn inmiddels uitgekozen halte: het stadje Liberiain het Noordwesten van Costa Rica. Veel moeite hoef je niet te doen om de aanzienlijke verschillen met noorderbuur Nicaragua op te merken. De overgang is groot van het armste land van Centraal-Amerika (en behorend tot de armste ter wereld) en het meest ontwikkelde land van deze regio, met name dankzij een stabiele democratie. De economie en levensstandaard (met een sociaal stelsel) is overigens wel gebouwd op een miljardenschuld bij het IMF.
Zoals gezegd probeer ik me niet te laten beïnvloeden door de prijzen hier, al gaat dat met enige moeite. prijzen zijn in de supermarkt minimaal het dubbele in vergelijking met Nederland! Een fotorolletje maakt je 25,- lichter.

In Liberia mijn dagen gevuld met afzien en opwinding. De Nationale Parken dus; de trots van het land én voornaamste inkomstenbron.
In ruil voor liters vochtverlies, ontelbare muggebeten, pijnlijke voeten en $6 entree is de natuur veelzijdig, immens en indrukwekkend. De bezochte parken Santa Rosa en Rincón de la Vieja zijn beiden 'droge' tropische wouden, inmiddels zeldzaam in Costa Rica vanwege de eveneens belangrijke veeteelt.

In Santa Rosa ben ik zo ongeveer de enige die gebruik maakt van de '1 NAK' (één Naakte Aap)-benenwagen. De weinige bezoekers die ik tegenkom stoffen me voorbij in comfortabele 4WD's (jeeps dus). Gelukkig zijn de zijpaadjes voor hen niet toegankelijk (en laat ik me aan het einde van de middag door één zo'n monster weer bij de uitgang afzetten).