In tegenstelling tot de twee spendeer ik de dag later wel in de hoofdstad, alvorens door te reizen naar het nabij gelegen Antigua. Guatemala-Stad is met circa 5 miljoen inwoners de grootste stad van Centraal-Amerika (Mexico niet meegerekend) en de hoofdstad van een land met een, zacht uitgedrukt, nogal roerige geschiedenis. De laatste twee eeuwen hebben op de regeringszetel dictaturen en hervormende partijen continue stuivertje gewisseld. Het land verdient daarmee zeker de benaming bananenrepubliek. Niet alleen figuurlijk maar ook lettelijk. Toen er eindelijk een socialistische regering aan de macht kwam in de jaren vijftig die een einde wilde maken aan de invloed van de almachtige landeigenaren van koffie, cacao en bananenplantages brak letterlijk de hel los. De regering werd afgezet door de bananenmaffia. Wie dit waren? Een grote internationale fruitboer, United Fruit Company, uit Amerika die we vermomd beter kennen als het huppelende Chiquita-meisje. En pasant was de CIA niet te beroerd een helpende hand toe te steken en brak voor Guatemala de daarop volgende 30 (!) jaar een zwarte periode aan van terreur en guerilla met vele doden. In 1998 is een einde gekomen aan deze periode van burgeroorlog en is er sprake van relatieve rust.