vorig bericht | overzicht | volgende bericht
|
Argentina |
|
Argentinië als eerste betreden te Salta en via uitstapjes naar Asunción en Foz do Iguaçu weer terug in Zuid-Amerika´s op één na grootste land, en wel in haar tweede stad; Córdoba. Echte budgetaccomodatie kent het land niet, van $3 in Brazilië stap ik over op $10. Echter voordat ik neerstrijk in hotel Victoria (klinkt duurder dan het eruit ziet), maak ik met het binnenrijden van de stad eerst kennis met de rampzalige gevolgen van ´s lands falende economische beleid. Ongelooflijk om in een land dat als het meest welvarende van Zuid-Amerika wordt beschouwd, sloppenwijken aan te treffen die in alles vergelijkbaar zijn met de ellende in ´echte´ ontwikkelingslanden als Guatemala, Nicaragua en Bolivia. Begin 20e eeuw nog tot de top 10 behorend van ´s werelds meest welvarende landen, is het anno 2001 niet meer bij de eerste 100 terug te vinden.
Córdoba telt tegenwoordig 1.5 miljoen inwoners, na lang van kleine omvang te zijn gebleven. In de tweede helft door Spaanse Jezuiten gesticht, die ook hier de stad hebben overladen met de drie Koloniale K´s: kathedraal, kerken en kloosters. Behalve dit ijzersterke trio ook nog de oudste universiteit van het land. De Jezuiten zijn echter op een gegeven moment verdreven. Kerk, kruis en bijbel zijn gebleven. Zoals in geheel Latijns-Amerika speelt religie hier een zeer belangrijke rol in het dagelijkse leven.
Córdoba is nu vooral een grote stad.
Bijster actief ben ik niet hier, al heb je het ook allemaal wel vrij snel gezien hier en daar hoef je je niet eens voor te haasten. Tijd genoeg dus om wat rond te hangen op Plaza San Martín.
Plaza San Martín, Córdoba.
Dat het land zich in een diepe economische crisis bevindt, verraad het straatbeeld overduidelijk. Winkels en restaurants adverteren groot met hun prijzen, auto´s staan of te koop of worden nog maar een keer opgelapt (met touw en tape wordt de carrosserie van menig jonge klassieker bij elkaar gehouden) en kleine jochies slijten bidprentjes onder het relaxende publiek op de plaza´s. De mensen zuchten onder de huidige malaise en ondergaan het gelaten. Met wie je ook praat, van een mobiele telefoonverkoper, museumgids of mensen in een eettentje, ze schamen zich voor de crisis waar maar geen einde aan lijkt te komen en wijzen verschillende schuldigen aan, politiek uiteraard als hoofdschuldige. Ter indicatie over de huidige prijsinflatie: het minimum benodigd inkomen om maandelijks rond te komen bedraagt $3000!
Overblijfselen van de drie K´s: de universiteit met openbaar college voor de deur en kerk, na kerk, na kerk...
De kathedraal en Cabildo, zoiets als het gemeentehuis ten tijde van de Spaanse periode.
Aardig is het museum Marqués de Sobremonte. Een koloniaal landhuis uit de 17e eeuw, dat als één der weinigen woonhuizen de verstedelijking heeft overleefd. Oit landelijk gelegen met uitzicht op de kathedraal en rivier, nu ingeklemd tussen betonnen hoogbouw.
Gebouwd in de typische Spaans/Moorse stijl uit het Zuid-Spaanse Andalusië is het één van Argentinië´s belangrijkste monumenten uit de koloniale tijd.
vorig bericht | overzicht | volgende bericht
